برخورد آبجکت ها روی صحنه در اکشن اسکریپت 3

در اکشن اسکریپت 3 اگر بخواهیم از برخورد دو شی ( آبجکت ) در روی صحنه مطلع شویم تا بتوانیم برای آن لحظه کار خاصی انجام شود باید بشکل زیر عمل کنیم . یک سند جدید باز کنید که فقط یک فریم دارد می توانید سه آبجکت روی صحنه را در سه لایه مجزا درست کنید و یا روی یک لایه قرار دهید . آبجکت ها شامل دو مووی کلیپ به هر شکلی که دوست دارید و همچنین یک تکست باکس از نوع داینامیک تکست می باشد.

تمام این کدها در فریم یک نوشته می شوند.

در خط اول یک گوش دهنده به حرکت موس تعریف شده که به یک تابع به نام rectMove اشاره می کند .

در این تابع کوردینیشن یکی از موی کلیپ های روی صحنه rect1  با مختصات موس در طول برنامه تنظیم می گردد و همواره با آن حرکت می کند

در همین تابع همانطور که می بینید اشاره گر موس را پنهان کرده ایم شما می توانید با حذف این خط کد موس را آشکار کنید.

در خطوط بعدی یک گوش دهنده به رویداد اینتر فریم قرار دارد که در واقع برای stage نوشته شده اما شما می توانید کلمه استیج و نقطه پس از آن را حذف کنید سیستم بطور پیش فرض آن را برای استیج در نظر می گیرد .

این گوش دهنده که به ازاء هر یک ثانیه 24 بار ( بنا به اندازه فریم رت ) تابعی که برایش مشخص کرده ایم را انجام می دهد . در این تابع که کار اصلی برنامه صورت می گیرد تابعی نوشته شده که در آن بررسی می کند که دو آبجکت مورد نظر با هم برخورد دارند یا نه یعنی در کسر بسیار کوچکی از ثانیه بررسی می کند که هر کدام از این دو شی در حیطه همدیگر هستند یا نه . که اگر پاسخ مثبت بود خط اول و در غیر اینصورت خط آخر اجرا می شد . که درون این دو بخش از گزاره شرطی یک متن برای تکست باکس ما ارسال می شد.

تعریف تابع با دو پارامتر ورودی

همانطور که در درس قبلی وعده دادیم ، در این درس روش تعریف توابعی که دارای پارامتر ورودی می باشند و بکارگیری آن ها را بین می کنیم.

در درس قبلی برای تابعی که بکار بردیم هیچ گونه پارامتر ورودی تعریف نشده بود.

ولی در درس امروز همانگونه که در مقابل می بینید تابعی با همان نام تعریف شده که دو پارامتر از نوع عدد را می تواند دریافت کند.

function addNumbers(num1:Number , num2:Number):void
{   

trace(num1 + num2);  

}

addNumbers(5,10);                   /// 15

addNumbers(35,6);                  /// 41
addNumbers(91,10.25);     /// 101.25
addNumbers(37,-3);             /// 34

هنگام تعریف این تابع درون دو عدد پرانتز جلوی نام تابع که در حالت قبلی خالی بودند اینبار دو ورودی از نوع عدد اعلان شده که با یک کاما از همدیگر جدا شده اند. در بخش اجرایی تابع نیز که فعلا طبق معمول برای سادگی کار فقط از دستور trace استفاده شده می بینید که دو ورودی عیناٌ با نام خود تکرار شده اند. در خط آخر که برای اجرا شدن تابع باید نوشته شود نیز تفاوتی مشاهده می کنید و آن بخاطر الزامی بودن ورود پارامترهاست در اینجا هر دو عددی که ما بعنوان ورودی اول و دوم بنویسیم ، در هنگام اجرای برنامه به تابع اصلی پاس داده شده و تابع نیز آنها را درون دو پرانتز دستور trace  قرار داده و دستور trace  نیز نتیجه و حاصل جمع را در خروجی ارسال می کند .فایده استفاده از یک تابع این است که به هر تعداد که بخواهید می توانید از آن استفاده کرده و ورودی های جدید به آن ارسال کنید. در اینجا نیز ما چهار با از یک تابع استفاده کرده ایم . ( نتایج خروجی را در انتهای هر خط نوشته ایم)

برای تعریف پارامتر برای یک تابع هیچ گونه محدودیتی در تعداد و نوع آن وجود ندارد .

فقط هنگام تعریف و تعیین ورودی باید نکاتی رعایت شود که در آینده بیان خواهد شد.

متغیرها در اکشن اسکریپت 3

در اینجا روش اعلان و استفاده از پنج نوع داده در اکشن اسکریپت 3 را می بینیم .

var myNumber1:Number = 12 ;
var myNumber2:uint = 15 ;
var myNumber3:int = -1478;
var myString:String = "My name is Reza." ;
var myBool:Boolean = true ;

trace (myNumber1);
trace (myNumber2);
trace (myNumber3);
trace (myString);
trace (myBool);

Number و int هم اعداد مثبت و هم منفی را می پذیرند.

uint فقط اعداد مثبت (بدون علامت) را می پذیرد.

String مخصوص نگه داری  رشته می باشد که شامل تمام کاراکترهای موجود است . البته نمی توان با اعدادی که بصورت رشته ذخیره می شوند عملیات ریاضی انجام داد.

Boolean نوعی داده است که فقط دو حالت دارد true  و   false

دستور trace در خطوط پائین ، برای خروجی گرفتن از بعضی کدها می باشد. این خروجی فقط در هنگام کد نویسی و تست برنامه و در بخش پنل output قابل رویت می باشد.

خروجی این چند خط کد ، بصورت مقابل در پنل output  مشاهده خواهند شد.

12
15
-1478
My name is Reza.
true

این چند خط کد در پنل اکشن مربوط به یک فریم نوشته شده و قابل اجرا می باشد.